W interpretacji indywidualnej z dnia 14 lutego 2023r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.870.2022.2.ZK) Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wypowiedział się w sprawie możliwości zaliczenia wydatków na fizjoterapię pracowników do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Dyrektor KIS podzielił stanowisko wnioskodawcy (spółki), że fizjoterapia może zwiększyć kreatywność, czy wydajność pracowników, w związku z czym pośrednio przyczynia się do zwiększenia obrotów spółki, której głównym kapitałem są pracownicy.

Jak wskazał organ interpretacyjny, tego rodzaju świadczenia nie mogą być traktowane jako "świadczenie socjalne" (wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust.1  pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Opisane świadczenia są bowiem całkowicie niezależne od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej poszczególnych pracowników, a więc nie spełniają definicji wydatków na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Powyższe wydatki są ponoszone przez spółkę (jako Podatnika) ze środków obrotowych, są one definitywne oraz zostały właściwie udokumentowane. Mają zatem w ocenie Wnioskodawcy pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą: przyczyniają się do poprawy kondycji fizycznej oraz pośrednio również psychicznej pracowników, a tym samym poprawiają jakość pracy oraz wydajność osób zatrudnionych, co ma - w sposób pośredni - wpływ na przychody Spółki. Zmniejszają też ryzyko absencji w pracy z uwagi na schorzenia związane z kręgosłupem.

W związku z powyższym organ uznał ostatecznie, iż wydatki ponoszone na zakup usług fizjoterapeuty/masażysty dla pracowników, bieżących materiałów do gabinetu masażu oraz na bieżące jego utrzymanie stanowią tzw. pośrednie koszty podatkowe, tj. ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a tym samym mogą zostać zaliczone do podatkowych kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.